Klassieke kortfilms.
A HORA (Het uur)
De kortfilm“A Hora” is gebaseerd op de merkwaardige tekst van Portugees dichter en schrijver Fernando Pessoa.
In zijn verhaal ”A Hora do Diabo” oftwel “Het uur van de Duivel”, staat een dialoog tussen een meisje en de Duivel centraal. Als geen ander zet Pessoa een eigenwijze zelfbeschouwende en ironische Duivel neer waarvan diens
magische woorden inwerken als een meditatie over goed en kwaad….
Vertrekkende vanuit deze Duivelse gedachtengang werd een uniek beeldverhaal gecreëerd door Katja Louisa Stonewood en co-regisseur Jan Steenhoudt. Deze originele interpretatie, waarin de Duivelse beïnvloeding van de jonge vrouw in een knappe cinematografische film noir-stijl wordt weergegeven, wordt prachtig gedragen door de rijke vertelstem van Portugees acteur/regisseur en Pessoa-kenner André Gago.
Een geheel originele soundtrack werd verzorgd door The Hamster Axis of The One Click Panther afgewisseld met de knisperende elektronica van Koen Rogge.
The short film “A Hora” released in december 2016 is based on the remarkable text of Portuguese poet and writer Fernando Pessoa titled “A Hora do Diabo” (“The hour of the Devil”) and stands a dialogue between a girl and a Devil central.
Like no other Pessoa puts down a spirited introspective and ironic devil persona from which his magic words act as a meditation on good and evil. Starting from this idea an original cartoon was created by Katja Louisa Stonewood and co- director Jan Steenhoudt.
This unique interpretation, in which a demonic entity influences on a young woman, appears as a clever film noir like short film beautifully worn by the rich narration of Portuguese actor, director and Pessoa scholar André Gago .
Katja Louisa Stonewood commissioned The Hamster Axis of The One Click Panther featuring Koen Rogge’s electronics for the movie soundtrack.
A Hora, een film van Katja Louisa Stonewood, gebaseerd op het gedicht van Fernando Pessoa, is een fraai uitgelichtte prent, die gezien haar gevoel voor esthetica op het netvlies blijft trillen. Een beetje zoals een nachtpijlstaart die in het web van een kruisspin belandt.
A hora do Diabo belichaamt zowel een zeer schadelijke als een heimelijk diep in zichzelf gekoesterde donkerte, waar ook wel een zekere aantrekkingskracht vanuit durft te gaan; één die men het liefst niet voor zichzelf wenst te benoemen, of toe te geven, wanneer het daglicht eenmaal terug door de gordijnen schijnt. Een sterk in beeld gebracht leidmotief is wellicht de manier waarop het meisje haar schande verfraait om te overleven. De cineaste heeft duidelijk kaas gegeten van beeldkeuzes en metaforen. De manier waarop de duivel het meisje de trap opdraagt en het gemaskerde drietal in de kamer, worden door hetzelfde soortgelijke gewicht gekenmerkt waarmee ook de intensiteit van het verhaal gepaard gaat. Het is een indringend portret van een Persiphone in haar onderwereld, die haar vrucht der gramschap zuur te verduren krijgt.
Men zou van twee componenten kunnen stellen dat er één actief bestanddeel moet zijn dat animo en anima met elkaar verbindt en ze met elkaar in dialoog doet gaan, waardoor er misschien twee vragen één en hetzelfde antwoord kunnen hebben, met als niet geringe uitkomst: dat waarheid de leugen is van zichtbaar geworden duisternis. Deze tweeledigheid sluit een derde gegeven uit dat ook de gehele waarheid niet weet. Immers volgens de duivel zou zelfs God de gehele waarheid niet kennen, al was het maar vanwege een grandioos gebrek aan kwaadaardige vooronderstelling. Net hierdoor maakt dit ‘niet-weten’ het kwade in deze schemerzone juist zo krachtig. Temeer omdat achter de uitgestalde maskerade die zich opmaakt voor de nacht, de stem van de twijfel, die hier als de boosdoener geldt, het tot een spiegel vergaat die aan duizend scherven valt. Een caleidoscopische puzzel als het ware waarin het ene beeld het andere niet hoeft uit te sluiten als passend en voor mogelijk. Knap werk. Sterke beeldkeuzes. Ragfijn uitgelicht.
Tekst: Lander Cornelis
“Een droom is een handeling die tot idee is geworden en deswege de kracht van de wereld behoudt terwijl ze de materie ervan, ofwel het in-de-ruimte-zijn, afwijst.’ Platonisch beïnvloed is de duivel ook als hij het lichamelijke en seksuele afwijst als iets wat de dieren, een categorie waar mensen naar zijn idee ook onder vallen, toebehoort. Hij zelf is als engel geslachtsloos.” Fernando Pessoa (uit: “A Hora do diabo”)
